Born in a family of musicians, Christine was raised in a world of sound. Her father was a pianist, composer and conductor, her mother an opera singer and theatre actress. Throughout her early childhood she was taken along for her mom’s Italian lessons at Prof. Bremmer’s. Son of the famous ‘Art Pope’, his house hosted a large collection of paintings. Twice a week, during lessons, she sat there in a big white chair, drawing, immersed by Impressionists’ paintings.
At age 17 she leaves for the Fine Arts Academy in Groningen and starts her own path in the figurative arts during the free and formless education of the late Sixties. She seeks a deeper essence of space and place, for three-dimensionality, and turns to sculpture. Until today the search into light and form remains.
Christine describes her work as a blend of symbolism and metaphysical art, part of the "magical realism" current, an initially literary art current which unfolded during the 1920s. She closely links this with Flemish writer Hubert Lampo, who expresses a mindful universe of existence as an entirety of events without coincidence. Space is a biophysical engagement and both technically and conceptually a painting has to grow to frame its living presence. Going beyond mere geometry lets her capture space more meaningfully, as events extended in time.
Her work portrays an experience of seeking harmony between reality and imagination, while impressionist and expressionist methods meet. Grounded in reality, as a work develops the immanent hidden arises and is expressed in how and what is painted, until the act of painting saturates, making each work an explorative journey. If it did not, it would not carry the same charge and could not give a place to space.

Geboren in een familie van musici, groeit Christine op in een wereld van klank en kleur. Haar vader is pianist, componist en dirigent, haar moeder operazangeres en actrice. Tussen haar tweede en vijfde levensjaar vergezelde ze haar moeder naar zanglessen en ook Italiaanse les bij prof. Bremmer, zoon van de bekende kunstkenner en criticus, wiens woning een grote verzameling schilderijen huisde. Twee maal per week, tijdens die lessen, zat zij daar in een grote wit leren fauteuil te tekenen, omgeven door schilderijen van de grote impressionisten.
Als ze 17 is behaalt ze haar toelatingsexamen voor Academie Minerva in Groningen en begint haar zoektocht in de beeldende kunst, tijdens het vrije en vormloze onderwijs van de roerige late jaren Zestig. Op zoek naar een diepere essentie van plaats en ruimte, naar driedimensionalitiet, kiest ze voor beeldhouwen. Tot aan vandaag de dag is de zoektocht naar licht en vorm nog gaande.
Christien beschrijft haar werk als een samensmelting van symbolisme en metafysische kunst, onderdeel van de “magisch reaslisme” stroming, een van oorsprong literaire stroming die ontstond tijdens de jaren 20. Ze brengt dit in nauw verband met de vlaamse schrijver Hubert Lampo, die uitdrukking weet te geven aan een bewust bestaan als een eenheid van gebeurtenissen zonder toeval. Ruimte is een biofysisch eenwording en zowel technisch als conceptueel moet een schilderij groeien om de bezieling te kunnen inkaderen. Door voorbij de geometrie te gaan kan zij de ruimte betekenisvoller vastleggen, als gebeurtenissen verlengd in de tijd.
Haar werk vertoont de belevenis van het zoeken naar harmonie tussen werkelijkheid en verbeelding, daar waar impressionisme en expressionisme elkaar kruisen. Met de werkelijkheid als basis, komt tijdens het ontwikkelen van een werk het innerlijke wezen boven en wordt tot uitdrukking gebracht in hoe of wat er wordt geschilderd, totdat de daad van het schilderen verzadigd raakt, wat ieder werk tot een ontdekkingsreis maakt. Als het dit niet deed, zou het niet dezelfde lading dragen en zou het geen plaats aan ruimte kunnen geven.

Nata in una famiglia di musicisti, Christine è cresciuta in un mondo di suoni. Suo padre era un pianista, compositore e direttore d'orchestra e sua madre una cantante d'opera e attrice di teatro. Nel corso della sua prima infanzia fu portata dalla mamma a lezioni di lingua italiana dal Prof. Bremmer, figlio del famoso “Papa d’Artè” In questa casa vi era una grande collezione di dipinti ed opere d’arte e due volte la settimana, durante le lezioni, lei era solita sedersi su una grande sedia bianca a disegnare, circondata dai vari dipinti impressionisti.
All'età di 17 anni lascia per l'Accademia di Belle Arti di Groninga e comincia un proprio percorso nelle arti figurative con un'istruzione libera e senza forma, fino alle fine degli anni sessanta. Poi passa alla ricerca di un’essenza più profonda di luogo e di spazio, per tridimensionalità, e si rivolge cosi all’arte della scultura. Ancora oggi questa ricerca della luce e della forma  continua verso una migliore definizione e rappresentazione.
Christine descrive il suo lavoro come un mix di simbolismo e arte metafisica, parte del corrente ”realismo magico", un movimento artistico inizialmente letterario che si era manifestato nel corso dell’anno 1920. La sua espressione artistica entra intimamente in correlazione con lo scrittore fiammingo Hubert Lampo, che esprime un universo consapevole dell'esistenza come un insieme di eventi senza coincidenza. Lo spazio è un impegno biofisico nel quale un suo dipinto sia tecnicamente che concettualmente, nasce e cresce fino ad esprimere da qualsiasi angolatura di osservazione una presenza viva in esso contenuta. Andando oltre la mera geometria, l’artista lascia lo spazio a chi sa catturare intimamente gli aspetti più significativa per intravedere nell’opera una serie di eventi estesi nel tempo.
Il suo lavoro raffigura un’esperienza di ricerca di armonia tra realtà e immaginazione, mentre il suo metodo impressionista s’incontra soave e spontaneo con quello espressionista. Radicata nella realtà, la sua opera sviluppa l’immanente nascosto, nasce e si esprime in come e cosa è dipinto, fino all’ultimo tocco di pennello,rendeno cosi ogni suo lavoro un viaggio esplorativo.. Se così non fosse, non sarebbe completa la sua carica espressiva e non potrebbe avere pieno compimento il suo dare luogo allo spazio.

出生于音乐之家的克里斯蒂女士，成长在音乐的世界里。父亲是画家，作曲家及指挥家，母亲为歌剧和戏剧演员。整个童年，她伴随母亲左右，在赫赫有名“艺术教皇”之子卜来莫教授家里，接受了意大利语言教育。教授家陈列着数不清的绘画作品。每周两次，克里斯蒂静坐在宽大白色的椅子上，画着，浸润在印象派作品的神秘气氛中。

十七岁时，她来到格罗宁根美术学院，在六十年代末自由和无拘束的教育方式中，开始了她自己实物艺术的学习历程。 她寻求空间和地点更深的含义，拓展三维理念，并转向雕塑。直到今天，她依然不断追求着光和形状的迷变。

克里斯蒂将她的艺术描绘为象征主义和抽象艺术的结合。那是二十世纪，最初以文学流派出现的“魔幻现实主义”艺术流派。她将她的艺术与弗兰芒语作家胡波特。蓝博的文学结合在一起。胡伯特的作品表达了作为无巧合事件总和存在体的浩瀚心灵空间。空间是生物物理的存在约定，而在技术和概念两方面，一件绘画艺术品必须发展而造就其存在状态。随着事件在时间里延伸，以跨越单纯几何线条的方式，她捕捉到更有意义的空间。

>她的作品，利用印象派和表现派结合的手法，展现了寻找现实和想像之间和谐的体验。基于现实，在一件作品发展过程中，其隐藏的内在慢慢显现，并以某种方式被展示，直到绘画的过程全部完成。这样的绘画过程，让每件作品成为一次探索的历程。否则，作品将不会承载同等重量，也不会给予空间其应有的位置。